Hej!
Na prośbę Alicji, a także z uwagi na zainteresowanie niektórych z Was Dwójeczką, zamieszczam mały, amatorski poradnik dotyczący wgrywania dodatków (CC) do tej odsłony gry. Nie wszystko pamiętam, zapewne ktoś kiedyś zrobił to lepiej, więc z czasem, w miarę możliwości, będę go aktualizować. Zacznijmy od podstaw.
1. Folder Downloads, czyli miejsce na dodatki (Custom Content — CC)
Aby pobrane CC nam działały, należy umieścić je w folderze Downloads, który z kolei trzeba sobie zrobić. W folderze głównym gry (u mnie wygląda to tak: EA Games → The Sims 2) tworzymy folder o nazwie „Downloads” — i TYLKO takiej. Nie „Download”, „DOWNLOADS”, „Dodatki” czy „Simsy”. Podfoldery o dowolnych nazwach możemy natomiast stworzyć już wewnątrz „Downloads”, aby pogrupować sobie pobrane cuda.
2. Rodzaje zawartości
Bezpośrednio do folderu Downloads można wrzucać: meble, dekoracje, elementy budowlane (czyli obiekty z trybu kupowania & budowania), a także ubrania, fryzury, akcesoria, kolory oczu i skóry, makijaże (elementy budujące Sima). NIE mam doświadczenia z samymi Simami oraz zwierzętami, więc ta część czeka na uzupełnienie. Domy wgrywam z pomocą aplikacji „Sims2Pack Clean Installer” i to właśnie ten sposób objaśniam poniżej.
3. Import parcel
Obsługa Installera jest bardzo prosta: należy kliknąć w plik pobranej parceli i zgodzić się, by program ją zainstalował. W oknie aplikacji ujrzymy listę poszczególnych składników domu. To bardzo istotne, jeśli nie chcemy wgrywać parceli z pełną zawartością (np. z obiektami, które już mamy, albo z Simami, nie zawsze usuniętymi z pliku, jeśli parcela była „grana” wcześniej i zapisano w niej żyjącą rodzinę albo duchy). Czasem upragniony budynek ma umeblowanie, a wolelibyśmy, aby był „czysty” — wtedy możemy je usunąć.
4. Pliki „package” i pliki „sims2pack”
Większość dodatków ma rozszerzenie typu „package”. Te CC można zwyczajnie wrzucić do folderu i gra sama je uruchomi. Nic prostszego. Zdarza się jednak i inne rozszerzenie, a mianowicie „sims2pack” — pliki w tej wersji trzeba wgrywać i właśnie do tego powstał Installer. Drugi typ dotyczy zwłaszcza pokryć podłóg i ścian.
5. Ostrzeżenia — czy się bać?
Używając Installera, możemy zobaczyć, że niektóre z dodatków podświetli na czerwono bądź różowo. Pierwszy kolor oznacza potencjalne zagrożenie dla gry, drugi — powieloną zawartość. Czy powinniśmy się obawiać „czerwonych” CC?
I tak, i nie. Np. od lat używam Insimenatora, o którym program alarmuje, a nic się nie dzieje. Z kolei pewne obiekty premium powodowały crash. Tak naprawdę musicie przetestować grę i określić, jak bardzo dmuchacie na zimne. Należy pilnować, by w grze nie znalazły się te same dodatki dla różnych wersji Simów, np. „base game” i „seasons”. Zazwyczaj pod uwagę bierzemy tę część gry, która wyszła jako ostatnia. Jeśli np. mamy Cztery Pory Roku, powinniśmy używać wersji „seasons”. Jeżeli zaś posiadamy tylko podstawkę — należy szukać CC dostępnych właśnie dla niej. Posiadanie dodatku obu typów naraz zazwyczaj powoduje wykrzaczenie się gry.
6. Dodatki a program CEP
Wiele CC ma zastrzeżenie o wymaganiu aplikacji CEP dla funkcjonowania. Czym jest CEP? To, najogólniej mówiąc, ficzer pozwalający na wgranie się i właściwe działanie wersji kolorystycznych (rekolorów) dodatku. Czy jest bezpieczny? Gra wyświetli Wam go jako ostrzeżenie, bywa, że komplikuje granie, ale zasadniczo — nie powinniście mieć problemów. Pamiętajcie: The Sims 2 to bardzo delikatna, wrażliwa na zmiany gra, która z błędami już wyszła, a u każdego użytkownika może zadziałać inaczej. Na szczęście, usunięcie CEP jest bezproblemowe. Nie powinno spowodować usterek, po prostu niektóre desenie i barwy nie będą dostępne.
7. „Mesh required” — o co chodzi?
„Meshe” to modele, wzorce, „szkielety” dla wielu obiektów CC. Przykładowo, lampa A2 może wymagać mesha A1, czyli pierwszego, bazowego dodatku, w którym użyto tego samego modelu. Jeśli zainstalujemy lampę A2, nie posiadając A1, w zestawie dostępnych przedmiotów zobaczymy ją „pomalowaną” na niebiesko — takie niebieskie obiekty to właśnie CC bez szkieletu. Są też, rzecz jasna, dodatki, które mają własny mesh i nie potrzebują wzorca do poprawnego wyświetlania. Zarówno oznaczenie kolorem, jak i informacje od twórców, powiadomią Was, czy potrzebujecie mesha. Na „siatkę” należy uważać zwłaszcza w przypadku ubrań i fryzur. Jeżeli brakuje Wam meshy, Sim będzie chodził „oskalpowany” albo częściowo niewidoczny (w miejscu, w którym powinien mieć np. kurtkę). Bardzo często przedmiot bazowy (z meshem) jest potrzebny, kiedy pobieramy cały set, np. zestaw mebli. Szczególnie uważnie należy dodawać jedzenie — nowe potrawy mogą wymagać zestawu talerzy, które również trzeba będzie pobrać. Niedziałające poprawnie customowe dania powodują problemy we wspomnieniach, a te — korupcję otoczenia.
8. Obiekty default, czyli podmianki
Część CC nie tyle dodaje cokolwiek do gry, co podmienia elementy Maxisa. Należy zachować przy nich szczególną ostrożność (sama pobrałam przypadkowo plik default, zamiast normalnego dodatku i zniknęła mi oryginalna, maxisowa latarnia — nie potrafię już jej odzyskać): dla przykładu, wszelkie oczy czy skóry, które wchodzą w genetykę Simów, będą problemem, jeśli zgubicie mesha (pojawią się czarne dziury zamiast customowych oczu). Zazwyczaj usunięcie podmianki powoduje powrót ustawień domyślnych. Gorzej, jeżeli zapomnicie, gdzie umieściliście kłopotliwy dodatek lub z niewyjaśnionych powodów zniknie Wam oryginał (rzadkie, ale może wystąpić). Sporo osób nie wyobraża sobie życia bez podmianek, ja akurat wolę sobie dodać niż zamienić — aby nie mieć problemów.
9. Usuwanie dodatków
Najprościej: kliknięciem w grze (kosz przy obiekcie) lub poprzez Installera (opcja „disable” wyłącza, opcja „remove” wyrzuca na zawsze). Najbezpieczniej: ręcznie, przez wyjęcie dodatku z folderu — wtedy zostanie nam plik do ewentualnego powtórnego umieszczenia (mówię tu głównie o plikach package, nie jestem pewna co do zachowania „packów” — brak danych/nie pamiętam), jeśli dodatek jednak chcielibyśmy mieć, a, powiedzmy, usuwamy tymczasowo, dla zwolnienia miejsca czy sprawdzenia gry.
10. Polygony/polys — co to takiego?
Najprościej mówiąc, polygony to składowe siatki obiektu. Im ich więcej, tym „cięższy” do strawienia dla systemu element. Czasami przy dodatku pojawi się info: „high poly object”, co ostrzega właśnie o „ciężkostrawności” elementu dla gry (i komputera). Jeśli mamy sporo takich dodatków, to nawet przy relatywnie niewielkiej liczbie wszystkich posiadanych CC, nasz folder Downloads będzie obciążony. Do obiektów „high” poly należą np. samochody, ale nie jest regułą, że wielkość dodatku = liczbie polys. W moim zestawie do najcięższych obiektów należy... naszyjnik. Zazwyczaj nie poleca się umieszczania w grze CC o takiej skomplikowanej budowie. W sieci można znaleźć, jak zbadać wartość polys, a także programy do kompresji plików, co zaoszczędza nasze GB. Póki co, nie podam Wam linków, bo sama mam skąpą wiedzę w tym temacie. Być może niedługo dowiem się więcej.
Na prośbę Alicji, a także z uwagi na zainteresowanie niektórych z Was Dwójeczką, zamieszczam mały, amatorski poradnik dotyczący wgrywania dodatków (CC) do tej odsłony gry. Nie wszystko pamiętam, zapewne ktoś kiedyś zrobił to lepiej, więc z czasem, w miarę możliwości, będę go aktualizować. Zacznijmy od podstaw.
1. Folder Downloads, czyli miejsce na dodatki (Custom Content — CC)
Aby pobrane CC nam działały, należy umieścić je w folderze Downloads, który z kolei trzeba sobie zrobić. W folderze głównym gry (u mnie wygląda to tak: EA Games → The Sims 2) tworzymy folder o nazwie „Downloads” — i TYLKO takiej. Nie „Download”, „DOWNLOADS”, „Dodatki” czy „Simsy”. Podfoldery o dowolnych nazwach możemy natomiast stworzyć już wewnątrz „Downloads”, aby pogrupować sobie pobrane cuda.
2. Rodzaje zawartości
Bezpośrednio do folderu Downloads można wrzucać: meble, dekoracje, elementy budowlane (czyli obiekty z trybu kupowania & budowania), a także ubrania, fryzury, akcesoria, kolory oczu i skóry, makijaże (elementy budujące Sima). NIE mam doświadczenia z samymi Simami oraz zwierzętami, więc ta część czeka na uzupełnienie. Domy wgrywam z pomocą aplikacji „Sims2Pack Clean Installer” i to właśnie ten sposób objaśniam poniżej.
3. Import parcel
Obsługa Installera jest bardzo prosta: należy kliknąć w plik pobranej parceli i zgodzić się, by program ją zainstalował. W oknie aplikacji ujrzymy listę poszczególnych składników domu. To bardzo istotne, jeśli nie chcemy wgrywać parceli z pełną zawartością (np. z obiektami, które już mamy, albo z Simami, nie zawsze usuniętymi z pliku, jeśli parcela była „grana” wcześniej i zapisano w niej żyjącą rodzinę albo duchy). Czasem upragniony budynek ma umeblowanie, a wolelibyśmy, aby był „czysty” — wtedy możemy je usunąć.
4. Pliki „package” i pliki „sims2pack”
Większość dodatków ma rozszerzenie typu „package”. Te CC można zwyczajnie wrzucić do folderu i gra sama je uruchomi. Nic prostszego. Zdarza się jednak i inne rozszerzenie, a mianowicie „sims2pack” — pliki w tej wersji trzeba wgrywać i właśnie do tego powstał Installer. Drugi typ dotyczy zwłaszcza pokryć podłóg i ścian.
5. Ostrzeżenia — czy się bać?
Używając Installera, możemy zobaczyć, że niektóre z dodatków podświetli na czerwono bądź różowo. Pierwszy kolor oznacza potencjalne zagrożenie dla gry, drugi — powieloną zawartość. Czy powinniśmy się obawiać „czerwonych” CC?
I tak, i nie. Np. od lat używam Insimenatora, o którym program alarmuje, a nic się nie dzieje. Z kolei pewne obiekty premium powodowały crash. Tak naprawdę musicie przetestować grę i określić, jak bardzo dmuchacie na zimne. Należy pilnować, by w grze nie znalazły się te same dodatki dla różnych wersji Simów, np. „base game” i „seasons”. Zazwyczaj pod uwagę bierzemy tę część gry, która wyszła jako ostatnia. Jeśli np. mamy Cztery Pory Roku, powinniśmy używać wersji „seasons”. Jeżeli zaś posiadamy tylko podstawkę — należy szukać CC dostępnych właśnie dla niej. Posiadanie dodatku obu typów naraz zazwyczaj powoduje wykrzaczenie się gry.
6. Dodatki a program CEP
Wiele CC ma zastrzeżenie o wymaganiu aplikacji CEP dla funkcjonowania. Czym jest CEP? To, najogólniej mówiąc, ficzer pozwalający na wgranie się i właściwe działanie wersji kolorystycznych (rekolorów) dodatku. Czy jest bezpieczny? Gra wyświetli Wam go jako ostrzeżenie, bywa, że komplikuje granie, ale zasadniczo — nie powinniście mieć problemów. Pamiętajcie: The Sims 2 to bardzo delikatna, wrażliwa na zmiany gra, która z błędami już wyszła, a u każdego użytkownika może zadziałać inaczej. Na szczęście, usunięcie CEP jest bezproblemowe. Nie powinno spowodować usterek, po prostu niektóre desenie i barwy nie będą dostępne.
7. „Mesh required” — o co chodzi?
„Meshe” to modele, wzorce, „szkielety” dla wielu obiektów CC. Przykładowo, lampa A2 może wymagać mesha A1, czyli pierwszego, bazowego dodatku, w którym użyto tego samego modelu. Jeśli zainstalujemy lampę A2, nie posiadając A1, w zestawie dostępnych przedmiotów zobaczymy ją „pomalowaną” na niebiesko — takie niebieskie obiekty to właśnie CC bez szkieletu. Są też, rzecz jasna, dodatki, które mają własny mesh i nie potrzebują wzorca do poprawnego wyświetlania. Zarówno oznaczenie kolorem, jak i informacje od twórców, powiadomią Was, czy potrzebujecie mesha. Na „siatkę” należy uważać zwłaszcza w przypadku ubrań i fryzur. Jeżeli brakuje Wam meshy, Sim będzie chodził „oskalpowany” albo częściowo niewidoczny (w miejscu, w którym powinien mieć np. kurtkę). Bardzo często przedmiot bazowy (z meshem) jest potrzebny, kiedy pobieramy cały set, np. zestaw mebli. Szczególnie uważnie należy dodawać jedzenie — nowe potrawy mogą wymagać zestawu talerzy, które również trzeba będzie pobrać. Niedziałające poprawnie customowe dania powodują problemy we wspomnieniach, a te — korupcję otoczenia.
8. Obiekty default, czyli podmianki
Część CC nie tyle dodaje cokolwiek do gry, co podmienia elementy Maxisa. Należy zachować przy nich szczególną ostrożność (sama pobrałam przypadkowo plik default, zamiast normalnego dodatku i zniknęła mi oryginalna, maxisowa latarnia — nie potrafię już jej odzyskać): dla przykładu, wszelkie oczy czy skóry, które wchodzą w genetykę Simów, będą problemem, jeśli zgubicie mesha (pojawią się czarne dziury zamiast customowych oczu). Zazwyczaj usunięcie podmianki powoduje powrót ustawień domyślnych. Gorzej, jeżeli zapomnicie, gdzie umieściliście kłopotliwy dodatek lub z niewyjaśnionych powodów zniknie Wam oryginał (rzadkie, ale może wystąpić). Sporo osób nie wyobraża sobie życia bez podmianek, ja akurat wolę sobie dodać niż zamienić — aby nie mieć problemów.
9. Usuwanie dodatków
Najprościej: kliknięciem w grze (kosz przy obiekcie) lub poprzez Installera (opcja „disable” wyłącza, opcja „remove” wyrzuca na zawsze). Najbezpieczniej: ręcznie, przez wyjęcie dodatku z folderu — wtedy zostanie nam plik do ewentualnego powtórnego umieszczenia (mówię tu głównie o plikach package, nie jestem pewna co do zachowania „packów” — brak danych/nie pamiętam), jeśli dodatek jednak chcielibyśmy mieć, a, powiedzmy, usuwamy tymczasowo, dla zwolnienia miejsca czy sprawdzenia gry.
10. Polygony/polys — co to takiego?
Najprościej mówiąc, polygony to składowe siatki obiektu. Im ich więcej, tym „cięższy” do strawienia dla systemu element. Czasami przy dodatku pojawi się info: „high poly object”, co ostrzega właśnie o „ciężkostrawności” elementu dla gry (i komputera). Jeśli mamy sporo takich dodatków, to nawet przy relatywnie niewielkiej liczbie wszystkich posiadanych CC, nasz folder Downloads będzie obciążony. Do obiektów „high” poly należą np. samochody, ale nie jest regułą, że wielkość dodatku = liczbie polys. W moim zestawie do najcięższych obiektów należy... naszyjnik. Zazwyczaj nie poleca się umieszczania w grze CC o takiej skomplikowanej budowie. W sieci można znaleźć, jak zbadać wartość polys, a także programy do kompresji plików, co zaoszczędza nasze GB. Póki co, nie podam Wam linków, bo sama mam skąpą wiedzę w tym temacie. Być może niedługo dowiem się więcej.
